Nieuwsbrief november: ik denk ... dat het maar een gedachte is.

Dat kritische stemmetje in je hoofd. Heb jij dat ook? Dat zegt dat je het niet goed doet. Dat je niet mag opgeven. Dat je niks kunt. En dat je er maar niet aan moet beginnen ...

De waarheid

Lange tijd dacht ik dat dat stemmetje mij de waarheid vertelde. Dat ik inderdaad dingen niet kon. En dat ik het niet goed deed. Ik geloofde mijn eigen gedachten. Totdat ik leerde dat het maar een stemmetje is. Niet de waarheid.

Adviseur

Hij wordt ook wel je 'innerlijke criticus' genoemd. Deze stem is in je kindertijd ontstaan om je te beschermen. Hij voorkomt dat je zomaar iets geks doet. Of grote fouten maakt. Eigenlijk leert deze stem je tijdens je opvoeding wat je wel en niet moet doen.

Angst

Alleen slaat hij daar een beetje in door. Uit angst dat jij iets gaat doen wat je misschien nog niet zo goed kunt en wat dus kan mislukken, zal hij (of zij) je als advies geven om het maar niet te proberen. Als je het niet doet, kan het ook niet mislukken. En dan heeft jouw criticus zijn taak weer gedaan. Voorkomen dat jij een mislukking wordt. Eigenlijk heel handig ... toch?

Doe maar niet

Ik ging naar die stem luisteren en nam hem zo serieus dat ik daardoor dingen ging vermijden. Vooral nieuwe dingen of dingen waar ik niet helemaal zeker over was (iets met een perfectionist die alles al wil kunnen voordat ze het gaat proberen ...). Maar dat zorgde er ook voor dat ik niks meer kon leren of proberen. Want ik moest het tenslotte al kunnen.

Het kan mislukken

Als ik naar dat stemmetje was blijven luisteren had ik niet de dingen gedaan die ik nu doe. Want dan was ik blijven geloven in 'ik kan het niet' en 'ik doe het niet'. Of 'wat als het misgaat'?

Wat als het lukt?

De manier om er voor mij mee om te gaan, is er gewoon niet meer naar te luisteren. En wel te gaan doen wat spannend is. at buiten je comfortzone is. En dat stemmetje wel te horen, maar gewoon lekker te laten kletsen. Dat is trouwens wel makkelijker gezegd dan gedaan ;-).

Groeien

Maar als je het eenmaal gaat proberen. En jezelf toestaat dat je mag leren (op Instagram had ik het ook al over een groei mindset), dan wordt het leven écht zoveel leuker. En als je kan lachen om je eigen fouten, wordt alles ook een stuk minder zwaar. Meer lol en meer plezier. Ik kan het iedereen aanraden.

Klein beginnen

In de afgelopen maanden heb ik steeds kleine stapjes gezet. Van podcast naar nieuwsbrieven tot aan een eigen workshop. En iedere keer als ik weer iets nieuws probeer en het lukt dan geeft dat echt een enorm goed gevoel.

Nieuwe stappen

Maar dat betekent ook dat sommige dingen van te voren écht wel spannend zijn. Ik ga komende maand twee(!) keer mijn workshop geven. Een daarvan is aan MBO-studenten. Ik ben ontzettend benieuwd hoe die over stress denken en vind het super leuk om ze wat te gaan leren.

In het diepe

De andere workshop is voor een GGZ organisatie. Nou daar vindt mijn hoofd wel wat van hoor ... Maar ook dit blijken gewoon mensen te zijn. Mensen die over hun eigen grenzen gaan bijvoorbeeld. Dus ik kan ze toch wel wat leren. En gelukkig word ik tijdens het voorbereiden zelf zo enthousiast, ik kom dan eigenlijk uit mijn hoofd, dat ik dat stemmetje bijna niet meer hoor (of alleen nog maar op de achtergrond).

Gewoon doen!

Dit is namelijk wat ik écht leuk vind om te doen. Mijn verhaal delen met mensen. Met elkaar nadenken over stress en naar oplossingen zoeken om hier mee om te gaan. Ik vind het nog steeds enorm spannend, maar ik heb er ook zoveel zin in. Je hoort volgende maand hoe het gegaan is!

Fijne dag & tot in december!

Eline