Nieuwsbrief december: waar ben jij trots op?

Weet je waar ik deze nieuwsbrief mee wil beginnen? Met zeggen dat ik trots ben op mezelf! Ja, dat voelt dus een beetje gek. Want wij mensen zijn daar meestal niet zo goed in hè. In zeggen dat we iets goed hebben gedaan. Of onszelf een schouderklopje geven.

Kritisch zijn

Zeggen wat er nog beter kan of je fouten benoemen, daar zijn we meestal veel beter in. En dat is soms natuurlijk ook goed. Jezelf uitdagen om beter te in iets worden daar is niks mis mee. Maar wel als dat, zoals bij mij het geval was, ten koste gaat van genieten van wat er wel lukt.

Prettig gevoel

Inmiddels heb ik geleerd (dat kon ik eerst ook niet zo goed) om stil te staan bij de dingen waar je trots op bent. Dat geeft een heel prettig gevoel kan ik je vertellen. En is heel goed te leren met wat oefeningen. Het begint met gewoon eens even stil staan bij wat er goed is gegaan vandaag.

Wereld van verschil

Ik ben écht heel trots op mezelf. Weet je waarom? Omdat ik een aantal jaar geleden ziek thuis op de bank lag en ik mij toen niet kon voorstellen dat het weer beter zou gaan. Dat ik energie zou hebben. En ik weer dingen kon ondernemen.

Paar jaar verder

En nu? Twee weken geleden gaf ik 2(!) workshops waar ik zo enorm van heb genoten! Ik vind het tof om voor een groep te staan, tof om mijn kennis te delen, tof om van elkaar te leren. En zo kan ik nog wel even doorgaan over hoe leuk ik het vind ;-).

Doen

Het waren twee totaal verschillende groepen. De eerste workshop/gastles was voor MBO-studenten van de opleiding Maatschappij & Zorg. Heel leuk. In een uur tijd hebben we gepraat én zelf ervaren wat stress is én hoe je dat eigenlijk bij jezelf kunt opmerken.

Aan de slag met stress

Twee dagen later stond ik in Rotterdam voor een groep professionals die allemaal in de zorg werken (ik zie een thema ;-)). De insteek was daar ook net iets anders. Ik heb de nadruk meer op de samenwerking van het team gelegd en wat ze van elkaar kunnen leren. Ook weer ontzettend leuk om te doen. Mooi om te zien hoe collega's met elkaar in gesprek gaan over stress op de werkvloer. En daar vervolgens ook oplossingen en afspraken voor maken.

Blij

Beide keren ben ik stuiterend naar huis gegaan. Dit geeft mij écht energie! En is zo leuk. Natuurlijk moet ik er daarna wel even van bijkomen. Want eigenlijk is dit pas de eerste keer dat ik dit doe met mijn eigen workshop. En dan kost dat natuurlijk nog wel wat extra energie. Maar het geeft ook wel echt een enorme boost. Heel fijn.

Niet te merken

Toen ik de studenten vertelde dat ik graag wilde horen wat ze er van vonden, omdat ik dit eigenlijk op deze manier voor het eerst heb gedaan, reageerde ze heel verbaasd: 'Nou dat was helemaal niet te merken'. Dat is toch wel een heel mooi compliment :-). En omdat de docent ook enthousiast is en haar collega over mijn les heeft verteld mag ik in januari de les nog bij 2 andere klassen geven.

Even eerlijk

Oh en voor je nu denkt, bij haar gaat alles vanzelf. Zeker niet! Want een dag voor de workshop zat ik veel te veel naar dat kritische hoofd te luisteren 'wat als het niet lukt' of 'wat als ze het niet interessant vinden'. Toen wilde ik het liefst afzeggen. Uit angst. En omdat ik bang was om te falen.

Het is maar een gedachte ...

Gelukkig heb ik dat niet gedaan, omdat ik inmiddels ook weet dat mijn hoofd mij voor de gek houdt. Dat ik die dingen die ik spannend vind gewoon mag doen, omdat ze vaak ook het leukst zijn om te doen. Ik zeg op naar de volgende! Alhoewel ik wel hoop dat die zenuwen volgende keer wat minder zijn.

Wie volgt?

Dus ik ben al aan het verzinnen waar ik nog meer naartoe kan gaan. Mocht je ook een workshop over stress willen of er meer over willen weten? (Ik kan het helemaal aanpassen aan de wens van jouw collega's/studenten).

Dan weet je mij te vinden hè (mijn website is ook net aangepast!).

Fijne dagen!

Oh, en voor ik het vergeet. Ik wens je heel fijne feestdagen (het lijkt nog ver weg maar het gaat zó snel). Pak af en toe een momentje voor jezelf. En maak het dit jaar eens wat makkelijker in plaats van moeilijker. Want het hoeft helemaal niet perfect, dat is alleen maar enorm vermoeiend.

Tot volgend jaar!

Eline